Melanie van Walsem - Verzorgende IG

“Vroeger had ik nooit gedacht dat ik in de zorg zou gaan werken. En mijn omgeving ook niet” vertelt Melanie lachend. “Ik werkte lange tijd als adviseur Particulieren bij de Rabobank en ook in de kledingbranche ben ik een tijd werkzaam geweest. Pas toen mijn moeder ziek werd en op jonge leeftijd dementie kreeg, maakte ik kennis met de (ouderen)zorg.”

Die persoonlijke ervaring veranderde veel voor Melanie. “Het was een heel intensieve periode waarin ik ook tijdelijk ben gestopt met werken om voor mijn moeder te zorgen. Uiteindelijk verhuisde ze naar een verzorgingstehuis en daar zag ik hoe liefdevol er voor haar werd gezorgd. Hoe betekenisvol dit werk was. Nadat mijn moeder was overleden wilde ik weer aan het werk. Door mijn ervaring besloot ik om mij om te scholen naar verzorgende IG. Zodat ik iets kon betekenen voor (jonge) mensen met dementie.”

Zij-instromer
Het zij-instroom traject bleek voor Melanie ideaal. “In anderhalf jaar word je klaargestoomd om VIG-ger te worden. Om aan het traject te beginnen moet je wel eerst wat testrondes door. Ook wordt er een persoonlijkheidstest afgenomen. Maar dat is logisch, want het is een pittig traject” vertelt Melanie. “Naast drie dagen werken, ga je een dag naar school en daarnaast heb je huiswerk en leerwerk. Je moet echt anderhalf jaar knallen en er vol voor gaan. Voor mij persoonlijk gaf de opleiding ook veel herkenning in mijn ervaringen met mijn moeder. Ik ben er super trots op dat ik die zware periode in mijn leven heb weten om te zetten in een positieve nieuwe ontwikkeling.”

Nieuwe ervaring
De keuze qua doelgroep viel iets anders uit dan in eerste instantie gedacht. Ze koos voor het Parkhuis en kwam na een ochtendje meelopen terecht op het Dijckhuis, waar mensen met het syndroom van Korsakov wonen. “Niet de ‘zachte’ zorg voor mensen met dementie, maar een heel andere doelgroep. Ik vond de eerste kennismaking best heftig. Je moet stevig in je schoenen staan.” Maar ondanks haar eerste twijfel besloot ze er toch voor te gaan. “In het begin was het pittig. Maar gaandeweg leer je de doelgroep kennen en vind je je weg” aldus Melanie. “Je bouwt echt een band op met de bewoners. En je werkt samen met een heel fijn en hecht team collega’s. Daardoor groei je snel in je nieuwe rol.”

Plekje gevonden
“Inmiddels zit ik hier helemaal op mijn plek. Sterker nog: ik denk dat dit beter bij mij past dan een afdeling met mensen met dementie. De cliënten hier zijn jonger en zelfstandiger. Ik ben meer bezig met begeleiden, motiveren en structuur bieden dan met dagelijkse zorgtaken zoals wassen of douchen. Dat doen ze meestal zelf” vertelt Melanie. Mocht ze in de toekomst toch nog willen switchen naar cliënten met dementie dan ziet ze bij het Parkhuis volop mogelijkheden. “Dat is het voordeel van deze organisatie: er zijn volop groeimogelijkheden en locaties. Ik ben hier nog lang niet uitgekeken!”