Terral Bouman
Als één van de weinige verpleeghuizen in de regio heeft het Parkhuis nog een eigen keuken. En daar is sous-chef Terral Bouman maar wat trots op. “Zorgen voor de juiste voeding gaat om veel meer dan aardappels en groenten bereiden. Onze keuken zetten we in als verlengstuk van de zorg. Zo dragen we bij aan het welbevinden van onze bewoners.”
Als 22-jarige startte Terral zijn loopbaan bij het Parkhuis. Tijdens zijn koksopleidingen maakt hij kennis met diverse horecabedrijven. “Maar ik merkte dat de horeca eigenlijk niks voor mij was. Via vrienden die bij het Parkhuis werkten, kwam ik hier terecht. Inmiddels werk ik hier ruim 15 jaar waarvan de laatste drie jaar als sous-chef” vertelt Terral.
Persoonlijke aandacht
Dagelijks voorzien Terral en zijn keukenteam 200 bewoners van de juiste voeding. Ze stellen zelf de menu’s samen en overleggen indien nodig met de zorgcollega’s en mantelzorgers. “We geven een stukje persoonlijke aandacht. Is iemand al heel zijn leven gewend om op woensdag een visje en patat te eten? Dan zetten wij die traditie voor deze persoon voort. Die flexibiliteit is precies de meerwaarde die wij met onze eigen keuken kunnen bieden.”
Naast maaltijden voor de bewoners verzorgt de keuken ook de Brasserie, waar personeel en familie dagelijks komt lunchen en op donderdagavond ook dineren. Het team van zes gediplomeerde koks, 16 assistenten en een aantal weekendhulpen staat altijd voor elkaar klaar. “De sfeer in het team is goed. Er wordt heel wat afgelachen. En in drukke momenten weet je dat je op elkaar kunt rekenen. We zijn allemaal harde werkers.”
Voeding als verlengstuk van de zorg
“In dieetwensen als een natriumarm dieet voorziet het keukenteam standaard. Maar ze gaan nog een stapje verder. “We denken ook mee in voedingsoplossingen bij bepaalde ziektebeelden. Dat doen we bijvoorbeeld in overleg met diëtiek en logopedie. Zo hadden we een mevrouw die niet meer met bestek kon eten, maar hulp van anderen bij het eten weigerde. Haar bieden we nu een finger food maaltijd aan zodat ze zelfstandig kan blijven eten” vertelt Terral.
“Een andere bewoonster heeft smetvrees en wilde niks eten als iemand anders haar bord had aangeraakt. Van haar dochter begrepen we dat ze vroeger vaak bij de toko eten haalde. Met die informatie bedachten we een oplossing. Ze krijgt de maaltijden nu in toko-bakjes geleverd en doet de laatste handelingen zelf. Daardoor eet ze weer met plezier.”
Aanrader
Dat stukje meedenken waardeert Terrals erg in zijn baan. “De ‘zorg’ is een bonus op mijn koksvak. Je bent echt van nut voor een groep mensen die hier zelf niet meer toe in staat zijn. Het sparren met de afdeling, het vertrouwen en de vrijheid maken ons werk uniek. Er is veel mogelijk, veel meer dan ik in eerste instantie dacht. Ook qua groei- en ontwikkelkansen. Ik kan het dan ook iedereen aanraden om hier te komen werken!”