Annette Wilson
In 1968 is Annette bij het Parkhuis begonnen als keukenassistente. In september dat jaar is ze gestart met de opleiding ziekenverzorger. Anette verteld: “Na mijn opleiding ziekenverzorger ben ik doorgegroeid en ben ik teamleider geworden. Ik ben na 10 jaar overgestapt naar de thuiszorg om daarna weer te werken als manager Zorg in een verpleeghuis. Ik wilde weer dichterbij de mensen staan en ben toen op zoek gegaan naar een andere baan. Ik kwam de vacature voor casemanager dementie tegen bij het Parkhuis en daar heb ik op gesolliciteerd. Nu werk ik al heel wat jaren met veel plezier als casemanager dementie.”
Casemanagement
Als casemanager dementie begeleidt Annette cliënten met (beginnende) dementie en hun naasten. “Ik kijk hoe mensen met dementie zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen met de noodzakelijke ondersteunende middelen. Ik straal rust uit tijdens het gesprek met de cliënt, luister goed naar wat hij/zij wil vertellen, hoe het met hem of haar gaat en wat diegene nodig heeft. De cliënt staat echt centraal.” Om cliënten goed te kunnen helpen, heeft Annette ook veel contact met onder andere huisartsen, praktijkondersteuners en andere welzijn en zorg organisaties. “En het is heel belangrijk om ook de familie/mantelzorger erbij te betrekken. Ook nadat een cliënt is opgenomen bij één van de verpleeghuizen is dit eigenlijk belangrijk maar die mogelijkheid is alleen bij het Parkhuis gerealiseerd. Een mantelzorger valt namelijk vaak in een gat doordat de intensieve zorg voor zijn/haar familielid door het verpleeghuis wordt overgenomen.”
Een dag als casemanager verloopt eigenlijk nooit volgens planning. Dat blijkt wel als Annette verteld hoe haar dag er vandaag eigenlijk zou zijn. “Vandaag zou ik eigenlijk een scholing geven, maar deze is geannuleerd. Toen kreeg ik een telefoontje en moest ik acuut naar een thuissituatie toe. Na het gesprek met de cliënt had ik ook weer minstens 10 gemiste oproepen.”
Wachtlijstconstructie
Met de komst van Verwijspunt 078 is de gehele wachtlijstconstructie veranderd. “Daarbij zijn we ook aan het kijken of we één wachtlijst kunnen opzetten in Dordrecht voor mensen al vanaf de niet pluis fase.” Dit is de fase waarin mantelzorgers het vermoeden hebben dat hun familielid dementie heeft. Tijdens deze fase kan de hulp van de casemanager al aangevraagd worden. Alle casemanagers werken onafhankelijk en zijn gekoppeld aan een aantal huisartsenpraktijken.
Soms is het moeilijk
“Moeilijke gesprekken zijn er regelmatig” vertelt Annette. “Vooral de gesprekken waarbij een cliënt beseft dat het niet goed meer gaat zijn moeilijk. Dan ga je een gesprek aan op je gevoel en kijk je wat je kan betekenen voor de cliënt.” Om te kunnen omgaan met moeilijke situaties, zijn er vanuit de ketenzorg intervisies waar de casemanagers bij aansluiten. “Daarnaast starten we in ieder geval één keer per week met z’n allen op kantoor om te sparren.”
“Het anticiperen op de persoon, met wie je in gesprek bent, dat is het leuke aan casemanager zijn. We hebben een adviserende rol en helpen als de cliënt het vraagt. Dit betekent dat je moet proberen te charmeren en enthousiasmeren voor hulp, maar dat je soms ook moet accepteren dat iemand geen hulp wilt. Het is een mooie functie. Ik ben gestart bij het Parkhuis en ga hier pas weg met mijn pensioen.”