Bij de receptie ben je het gezicht van het Parkhuis

Precies weten welke baan je wilt. Marjan Broere, receptioniste bij het Parkhuis, bewees dat je met doorzettingsvermogen die baan kunt bemachtigen. “Iedere week keek ik op de website of er een vacature was bij de receptie. Toen die er was, heb ik meteen een brief geschreven!”

Dagelijks begroet Marjan tientallen bezoekers, bewoners, collega’s en leveranciers. En wie dat even gadeslaat, merkt al snel op dat ze veel mensen persoonlijk bij naam kent. “Ik probeer iedereen te kennen inderdaad. Dat hoort bij mijn vak, vind ik. Soms is dat best een uitdaging, want bewoners en dus ook hun bezoekers wisselen regelmatig. Als ik een nieuw gezicht zie, stel ik mezelf altijd even voor” vertelt Marjan.

Vastberaden
Hiervoor werkte ze als directiesecretaresse bij een commercieel bedrijf. “Ook leuk werk, maar ik miste een dimensie in mijn vak. Het persoonlijke, het contact met mensen en de warmte” aldus Marjan. “Toen ik naar Dordrecht verhuisde, ging ik daarnaar op zoek in een nieuwe baan. Al snel kwam het Parkhuis op mijn vizier. Het leek me heel leuk om hier te werken bij de receptie. Toen er een vacature kwam, heb ik daarom direct gesolliciteerd. Nog steeds ben ik erg blij dat ik toen ben aangenomen. Deze baan past me perfect. Ik werk vanuit mijn passie, sta in mijn kracht en doe wat ik leuk vind.”

Samen met haar collega’s bemant Marjan de receptie. “We werken in shifts van 4-5 uur en wisselen elkaar steeds af. Doordeweeks is de receptie van 7.30-20.00 uur bereikbaar en in het weekend van 9.30-19.00 uur. Tijdens je dienst werk je in principe zelfstandig en regel je alles wat nodig is” licht Marjan toe. “Je ontmoet heel veel verschillende mensen aan de balie. Van familieleden tot de burgemeester die een 100-jarige bewoner komt feliciteren. Geen enkele dag is hetzelfde en dat maakt het juist zo leuk.”

Vertrouwen
Affiniteit met de zorg en de bewoners is een vereiste voor deze functie vindt Marjan. “We krijgen aan de balie ook te maken met allerlei emoties van mensen. Soms blij, soms in tranen. Daar moet je mee om kunnen gaan. Je bent het vertrouwde gezicht voor velen. Vertrouwd genoeg om wat te kunnen delen of om even je hart te luchten. Dan bieden we graag een luisterend oor. Juist die warmte die je iemand kunt bieden, maakt voor mij het verschil.”